Eerste weekje in de VS

Hoihoi allemaal!

Zoals ik in Nieuw-Zeeland heb gedaan, wil ik hier ook elke week iets vertellen over mijn internship hier in Sturgis, Michigan, Verenigde Staten.

Op dinsdag 23 oktober begon mijn reis. Ons mam en Suzan hebben me naar Düsseldorf gebracht, ofja... ik ben er zelf heen gereden om 4 uur 's morgens en zij hebben mij uitgezwaaid. De vliegmaatschappij deed totaal niet moeilijk over het feit dat ik een veel te zware koffer had én ze vonden het juist fijn als mijn handbagagekoffer ook het ruim in ging. Nouja prima, ik had toch alleen mijn rugzak nodig.
Na een dikke knuffel begon mijn reis. Ik vloog allereerst naar Madrid, daar had ik een tussenstop. Want ja, dat scheelde nogal in de prijs van mijn vliegticket... Daarna ben ik doorgevlogen naar Chicago. Toevallig ben ik in elk vliegtuig wel Nederlanders tegen gekomen, zelfs nog op het vliegveld in Chicago!!

Ze hadden me voorbereid dat ik flink kon worden ondervraagd over wat ik precies kwamn doen in de USA. Ook moest ik in het vliegtuig een blaadje invullen met van alles over wat ik meegenomen had en of ik van een agrarisch bedrijf af kwam. Ik verwachtte daarover dus ook een aantal vragen. Maar... bij de douane was er totaal geen probleem. Ook bij de tweede controle werd er alleen maar gevraagd wat we thuis voor agrarisch bedrijf hadden en wat ik hier ging doen. Na 1 minuut stond ik al in de ontvangst hal. Daar vroeg een personeelslid of ik op mijn 'boyfriend' stond te wachten, maar uh nee...

Na 10 minuten kwam Marjolein, de vrouw van Mario, de ondernemers hier. Het was door de spits zo'n 3 uur rijden van Chicago naar Sturgis, waar het bedrijf van Mario en Marjolein gelegen is. Onderweg hebben we al veel gebuurt. Dus dat was al een mooi begin.

Tegen 6 uur kwamen we aan bij het huis van Mario en Marjolein. Daar maakte ik kennis met hun twee kinderen en met Sanne en haar ouders. Sanne was de vorige stagiaire die de dag erna naar huis zou gaan. Dus we overlapte een dagje. We hadden lekker gegeten ik ben optijd naar mijn bed gegaan, want de dag was lang geweest, door het tijdsverschil van 6 uur! (Nu is dat nog even 5 uur (eerder hier), omdat jullie de klok verzet hebben).

Woensdag zijn Mario, zijn oudste zoon en ik met Lely op stap geweest. We hebben drie mega grote melkveebedrijven bezocht die allemaal 12 of meer melkrobots in gang hebben. De stallen lijken meer grote evenementenhallen met hele grote ventilatoren aan de zijkant. We hebben twee bedrijven in het plaatsje Fair Oaks, Indiana, bezocht. Daar hadden ze op elk bedrijf ik geloof 12 robots. Robots zijn een goede manier om hier te kunnen beperken op werknemers. Het percentage werkeloosheid is hier in de omgeving namelijk erg laag, omdat de caravan/trailer/camper-industrie vele hogere salarissen bieden, waardoor mensen daar liever gaan werken. Het blijft dan dus vissen in een soort van bijna lege vijver...

Het laatste bedrijf lag wat meer richting huis, weer een heel stuk rijden van de andere bedrijven. Homestead Dairy heet het bedrijf en het is het grootste robotbedrijf in de wereld onder één dak. Op dit moment draaien er namelijk 36 robots onder één dak. Dat worden er waarschijnlijk 46...
Moet je nagaan hoeveel koeien daar gemolken worden en hoe het er daar uit ziet. Dat bedrijf draaide met ongeveer 6 of 7 mensen als ik me niet vergis, ja dat is natuurlijk echt heel weinig. Ik heb die dag mijn ogen uitgekeken! Mario zit in de overweging om, bij betere melkprijs, ook robots aan te schaffen. Nu lopen de melkkoeien op een bedrijf in Sturgis en een bedrijf in Coldwater, 25 minuten verderop. Hij zou het fijn vinden om alle koeien naar één plek te brengen en daar met robots te gaan werken. Trouwens, de vaalste Wrangler-broeken die ons pap aan heeft om op stal in te werken, nou die zijn hier echt mega hip hoor. Ofja eigenlijk al onze kleren zijn hip hier. Je ziet er hier al snel high-fashion uit... Mensen lijken niet zoveel om hun uiterlijk te geven. Evenals hun buikomvang...

Ik was nu dan ook wel heel erg benieuwd naar zijn eigen bedrijven, want daar had ik nog niets van gezien. We gingen namelijk in het donker weg en kwamen in het donker ook weer thuis.

Even trouwens wat dingetjes die me tussendoor in de eerste paar dagen hier opgevallen zijn: Mensen scheiden hier geen afval. Maar dan ook echt niks. Dat is niet makkelijk dus dan maar niet. Maar dus ook geen glas, geen gft geen papier, echt niks he. Daarnaast stopt iedereen hier echt keurig voor een Stop-bord. Alle kruispunten zijn hier met stopborden. Heb je een gelijkwaardig kruispunt, dus met stopborden aan alle kanten, dan geldt de regel: diegene die als eerste aan kwam rijden mag als eerste weer doorrijden. Ongeacht kant of richting. Daarnaast hangen de stoplichten hier over het kruispunt, waardoor je snel geneigd bent om te ver door te rijden. En ohja, je moet hier niet te snel netjes rechts gaan rijden. Dat kan voor een stoplicht ineens veranderen in een baan waar je alleen maar mag afslaan naar rechts. Ja je moet het maar net weten allemaal. Ohja en kg en gram, hectaren, graden Celcius, km/h. Ze kennen het allemaal niet. Het zijn ponden (lbs) en acres, fahrenheit, mph etc. Ja ik kan het nog allemaal niet goed omrekenen. Pounds zijn 450 gram, acres zijn 0.45 ha, fahrenheit-32 en dan delen door twee is Celsius en mph dat was iets van x1.6...

Donderdag ben ik begonnen met echt werken. Om 6 uur ben ik de jongste kalfjes in Sturgis melk gaan geven. Daarna heb ik met Mario de oudste kalfjes eruit naar de opfokker gebracht, iets verderop. Die man is Amish. Dat betekent dus dat ze nog met paard en wagen rijden etc. Op die wagens moet trouwens wel een knipperlicht zitten. Ja echt heel apart om te zien. Daarna zijn we naar Coldwater gegaan, daar heb ik de Nederlandse bedrijfsleider geholpen om een vloertje beton te storten in de melkstal. Er zaten namelijk gaten in en de KKM (soort van)-controleur vond dat dat onder andere verbeterd moest worden bij hercontrole. Samen met Corstiaan heb ik aan dat vloertje gewerkt en toen de inspectrice kwam hadden ze de herkeuring met 99 punten (wss van de 100) gehaald, goed nieuws dus.

Samen met Corstiaan ben ik vervolgens gaan kijken naar een DA. Dat is een lebmaagdraaiing. Daar waren de twee herdsmans (de mannen die vooral de drachtcontrole, medicatie etc. doen) mee bezig. In Nederland moeten we dat opereren en hele taferelen. Hier draaien ze de koe gewoon, horen ze waar de maag zit, prikken ze en maken ze de lebmaag weer vast aan de buikwand. Zo is de lucht eruit en zit de maag weer op z'n plek. Zag er best indrukwekkend uit. 's Avonds is Mario met mij nog naar Sturgis, de stad, gereden. Daar hebben we mijn telefoon klaar gemaakt zodat ik voortaan internet had om met iedereen in contact te blijven.

Vrijdag ben ik weer begonnen in Sturgis met het voeren van de jongste kalfjes, daarna zijn we naar Coldwater gereden. Daar ontmoette ik de vrouw die verantwoordelijk is voor het voeren van de kalfjes. Ik heb met haar meegelopen de hele dag. We hebben alle kalfjes 2x gevoerd. Je hebt hier de 'nursery' waar de jongste kalfjes gedropt worden. Die voeren we biest, die ook op Brix wordt getest (aandeel Immunoglobulines a.h.v. dikte van de melk) en vervolgens gewone melk. Hier komen trouwens drie soorten kalfjes voor: Holstein, Angus en Wagyu (ik hoop dat je het zo schrijft) De Angus en Wagyu zijn vleesrassen, zoals wij de Belse blauwe in Nederland hebben. In Coldwater worden ook veel embryokalfjes geboren, die worden apart gehouden van de rest. De embryokalfjes komen in iglo's. De overige kalfjes komen na de nursery in de eenlingboxjes en vervolgens op de drinkautomaat. Daar krijgen ze ook water en graan. De melk die kalfjes hier krijgen komt van de hospital-koeien, die dus niet in de tank worden meegemolken. Die melk wordt vervolgens gepasteuriseerd en warm aan de kalfjes gevoerd. Op de drinkautomaat wordt de melk nog wat aangedikt met melkpoeder.
De vaarskalfjes worden hier ook geënt tegen pinkengriep en nog een aantal dingen.

Na het voeren ben ik met Mario naar Shipshewana gereden. Dat leek wel een soort Efteling. Het is een Amish-dorp wat heel toeristisch is. Iedereen komt er kijken naar de Amish en hoe ze leven. We gingen daar naar een winkel om o.a. speltmeel te halen om zelf brood te bakken. Dat is na twee pogingen trouwens een sooort van gelukt... Maar bij die winkel waren dus standaard parkeerplaatsen, maar ook een hele rits waar je je paard en wagen kon parkeren. Echt grappig.

Zaterdag ben ik de kalfjes in Sturgis weer gaan voeren om 6 uur, daarna weer naar Coldwater geweest. Een kind van de highschool (middelbare school) voert daar in de weekenden en ik heb haar dan ook geholpen. Ook hebben we de nursery uitgemest en opnieuw opgestrooid voor de nieuwe kalveren. Er was die dag trouwens nog een embryokalf uitgebroken dat we nog hebben moeten vangen, was nog een hele klus. Na de middag zijn we naar de voetbal (soccer op z'n Engels)-wedstrijd van de jongste zoon geweest. Ze wonnen met 11-0 en waren dan ook kampioen. We hebben onderweg wat gegeten en 's avonds ben ik de Titanic op tv gaan kijken. Die kwam toevallig ergens op. Ik heb hier helaas nog geen vrienden gemaakt, dus stappen zit er nog niet in.

Zondag ben ik weer om 6 uur kalfjes gaan voeren. Vervolgens heb ik tot half 11 geholpen in Coldwater bij de kalveren. We hebben vervolgens lekkere Nederlandse pannenkoeken gegeten , heb wat gechild en we zijn later in de middag naar vrienden van Mario en Marjolein geweest. De ouders van die vrienden hebben een huis in het bos, daar hebben de kinderen pompoenen uitgehold voor Halloween, wat morgen is, en we hebben wat gegeten. Echt hele leuke mensen.
's Avonds hebben we ook hier Boer zoekt Vrouw gekeken. Altijd leuk, heb me weer vermaakt.

Maandag ben ik met Mario en de trailer met kalfjes naar Sturgis gereden. Daar heb ik de hele dag mee kalveren gevoerd en alles zo'n beetje geleerd over hoe wat wanneer etc. Tot slot heb ik nog wat kreupele vaarzen uitgezocht voor vandaag.

Vandaag, dinsdag, heb ik namelijk met Corstiaan, de bedrijfsleider van Coldwater, de hele dag vaarzen uitgezocht om te bekappen. Ook hebben we alle stallen van de droge koeien en de vaarzen van beide bedrijven gescraped (dus schoongeveegd/gekrapt) want hier zitten geen putten onder de stal. Tussendoor heb ik alle koeien door het voetbad gehaald en daarna hebben we samen de kreupelen weer uitgesorteerd. Zo zijn we de hele dag bezig geweest. Ik moet zeggen dat ik wel aardig moe was na deze dag. We hebben een paar honderd dieren door het voetbad gejaagd en uitgesorteerd...

Nu ga ik lekker slapen, want morgen weer optijd kalfjes voeren en zelf maar eens naar Coldwater rijden. Daar moet ik de middag feeding van de kalfjes alleen doen. Het is namelijk ook nog Halloween, dus ik 's avonds gaan de kinderen nog van alles doen.

Hopelijk vonden jullie het weer beetje inspirerend wat ik te melden heb over het werk hier in Amerika?!

Ik zal er op Facebook wat foto's bij plaatsen.

Slaap lekker allemaal :)